Εκδήλωση - Συζήτηση "Η Αιγυπτιακή Επανάσταση: Ανταπόκριση από την Πλατεία Ταχρίρ", Tρίτη 13 Δεκ

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου
Ώρα 20.00
Εκδήλωση - Συζήτηση "Η Αιγυπτιακή Επανάσταση: Ανταπόκριση από την Πλατεία Ταχρίρ"
Θα μιλήσει:
ο Βασίλης Ρόγγας (υποψ. διδάκτρας κοινωνιολογίας παν/μιου κρήτης)
ο οποίος βρέθηκε πριν λίγο καιρό στο Κάιρο,στην καρδία της αραβικής εξέγερσης

Ακολουθεί ανταπόκριση από την πλατεία Ταχίρ

(Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011)
των Βασίλη Ρόγγα, Δημήτρη Παπανικολόπουλου, Θανάση Θεοδώρου, Μαρίνας Παπανικολοπούλου

اللعنة المجلس الاعلى للقوات المسلحة

Fuck SCAF (Supreme Council of the Armed Forces)


Αυτή τη φορά η είσοδός μας στα check-point της πλατείας Ταχρίρ ήταν πολύ πιο εύκολη, η λέξη «Υunani» τελικά είναι και ένα είδος ακτιβιστικού διαβατηρίου. Οι άνθρωποι της πλατείας είναι χαμογελαστοί, περίεργοι, ομιλητικοί στην παρουσία μας. Τα στριφτά μας τσιγάρα ελέγχθηκαν τρεις φορές καθώς η χρήση ουσιών για την οποία έχουν κατηγορηθεί από το καθεστώς δημιουργεί αντανακλαστικά άμυνας.

Κατευθυνόμαστε προς το εργαστήρι των καλλιτεχνών. Κυριαρχεί η θεματολογία της επανάστασης. Το εργαστήρι μάς φέρνει στο νου εικόνες από το Μάη του ’68. Ένα λιοντάρι χωρίς μάτι (συμβολίζει τα βγαλμένα από τις σφαίρες μάτια των διαδηλωτών), σκίτσα των μαρτύρων της επανάστασης παρμένα από τις φωτογραφίες τους.

Συναντάμε παντού τη λαϊκή καλλιτεχνική δημιουργία: πλακάτ με αυτοσχέδια συνθήματα, γκράφιτι, σκίτσα, υβριστικά συνθήματα, τραγούδια εναντίον του καθεστώτος. Τα σκίτσα είναι ίσως τα πιο εύστοχα. Ο Ταντάουι κοιτιέται στον καθρέφτη και βλέπει ως είδωλο του τον Μουμπάρακ. Ο Ταντάουι παίζει με τις μαριονέτες του: αστυνομία, παρακρατικούς και τους πληρωμένους υποστηρικτές,

Σκόνη, πέτρες, λάσπη. Χαμίνια, παρίες, άπειροι μικροπωλητές, τραυματίες με γάζες, πολίτες που επιδεικνύουν άδεια δακρυγόνα και σφαίρες. Το νέο κύμα της Επανάστασης περιλαμβάνει τους «ταπεινούς και καταφρονεμένους», εκείνους που δεν έχουν κάθε μέρα να φάνε. Μένουν εκεί και δε θα φύγουν αν δε φύγει το μισητό SCAF, το στρατιωτικό συμβούλιο.

Μπουλούκια από ανθρώπους συγκεντρώνονται όλοι μαζί. Ένας ή μια τραγουδά ένα στίχο και οι υπόλοιποι επαναλαμβάνουν. Τη θέση του παίρνει άλλος, άλλη και για ώρα συνεχίζουν λέγοντας συνθήματα λαϊκά, υβριστικά. Τα γνωρίζουν όλοι μιας και τα λένε από την αρχή της Επανάστασης.

Γύρω από την Ταχρίρ συναντιόμαστε με όσους περισσότερους μπορούμε: καλλιτέχνες, διανοούμενους, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, εθελοντές γιατρούς, ακτιβιστές των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, νεολαίους. Τα ραντεβού δεν είναι εύκολα. Ο αιγυπτιακός χρόνος είναι σχετικός. Πολλές φορές δυο και τρία τηλέφωνα δεν αρκούν για να συνεννοηθούμε.

Καταλαβαίνουμε ότι η Επανάσταση είναι κούρσα αντοχής. Οι άνθρωποι που βλέπουν την επανάσταση ως τη μοναδική ελπίδα να καλυτερεύσει κάτι στη ζωή τους είναι διατεθειμένοι να μείνουν στο δρόμο όσο χρειαστεί, μέχρι τη νίκη. Ένα πανώ στην Ταχρίρ γράφει: «Η ελευθερία θα έρθει από εμάς για εμάς».

Ανταπόκριση από την πλατεία Ταχίρ, Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011