ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΚΙ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ

προσφυγιά -εφημεριδάκι τοίχου

ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ

Χιλιάδες πρόσφυγες, μετανάστες, εργαζόμενοι και ταξιδευτές καθημερινά μετακινούνται από τις πατρίδες τους για αναζήτηση καλύτερων συνθηκών ζωής. Εξαιτίας πολέμων, φτώχειας, θρησκευτικού φονταμενταλισμού, πολιτικών διωγμών ή καταπίεσης και δίωξης πάσης φύσεως διαφορετικότητας. Γενικά, λόγω των νεοβάρβαρων πολιτικών που επιβάλλονται σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας.
Όσο οι άνθρωποι δεν κατανοούν και δεν αντιστέκονται στο παιχνίδι που παίζεται στην παγκόσμια σκακιέρα των οικονομικών συμφερόντων και των σφαιρών εξουσιών και επιρροής τόσο η προσφυγιά και η μετανάστευση θα είναι ένα φαινόμενο που θα συνεχίζεται και θα επιδεινώνεται.
Το γεγονός ότι τα ίδια τα κράτη καταπατούν τις διεθνείς συμφωνίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα τις οποίες τα ίδια έχουν υπογράψει δείχνει καθαρά το ψεύτικο προσωπείο της "δημοκρατίας" και του "πολιτισμού" που προβάλουν. Αναδεικνύει τα προβλήματα των υπαρχουσών κοινωνικών δομών που βασίζονται σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, σε καταπιεστές και καταπιεσμένους, μέσα σε σύνορα που είναι ανοιχτά για την διακίνηση του παγκόσμιου πλούτου αλλά κλειστά για τους ανθρώπους.
Η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, η κατάργηση των κρατικών συνόρων και η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων είναι ο δρόμος που προτείνουμε για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ
Το χειμώνα του 1922-23, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, χιλιάδες Έλληνες της Μ. Ασίας αναζητώντας προστασία για τις ζωές των ίδιων και των παιδιών τους καταφεύγουν ως πρόσφυγες στη Συρία.
Η περιοχή τελεί υπό Γαλλική κατοχή με τους Γάλλους να μην ενδιαφέρονται τόσο για το ανθρώπινο δράμα που εκτυλίσσεται στην περιοχή δικαιοδοσίας τους. Ενδεικτική της κατάστασης είναι η περιγραφή από τον συγγραφέα Harold Spencer: «Η κατάστασις εχειροτέρευσεν, ιδίως λόγω της πολιτικής της Γαλλικής Κυβερνήσεως... Μέγας αριθμός προσφύγων της Μικράς Ασίας επί των πλοίων εις τους Γαλλικούς λιμένας της Συρίας, οι δε Γάλλοι ουχί μόνον αρνούνται να επιτρέψουν εις αυτούς να παραμείνουν τουλάχιστον εις Συρίαν, αλλά αρνούνται και να τους δώσουν τροφήν...» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ 3/3/1923).
Η τύχη των 15.000 περίπου Ελλήνων προσφύγων δεν έχει πλήρως εξακριβωθεί έως σήμερα. Ένα ποσοστό των προσφύγων επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ σημαντικός αριθμός τροφοδότησε τις Ελληνικές κοινότητες στη Δαμασκό, το Χαλέπι και τη Βηρυτό σε ένα περιβάλλον που κάθε άλλο παρά εχθρικό ήταν.
ΕΙΝΑΙ ΜΑΦΙΑ ΜΑΥΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΠΙΣΩ ΠΟΛΛΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Και ενώ ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή καλά κρατά, είναι γνωστός πλέον ο ρόλος που παίζουν οι μεγάλες δυνάμεις (μεταξύ άλλων και η Ε.Ε.) στη διεξαγωγή του. Τα γεωστρατηγικά παιχνίδια για τον έλεγχο της περιοχής απαιτούν ένα λουτρό αίματος και τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων από τον τόπο τους.
Ο κυνισμός και η αναλγησία της Ε.Ε. αναφορικά με το προσφυγικό ζήτημα δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Ο πόλεμος πουλάει. Από το εμπόριο όπλων, την εκμετάλλευση των πηγών ενέργειας μέχρι τη μελλοντική ανοικοδόμηση της περιοχής από ευρωπαϊκές οικοδομικές εταιρίες,
τα λεφτά είναι πολλά και βρόμικα.
Όμως και πίσω από τη προσφυγιά, που είναι το άμεσο αποτέλεσμα του πολέμου κρύβεται μία τεράστια μαύρη οικονομία με όρους μαφίας
και μάλιστα πολύ κερδοφόρα.
Γιατί δεν είναι μόνο το κρατικό ταμείο και το ταμείο της αστυνομίας που γεμίζει χρήματα από τα ευρωπαϊκά κονδύλια προς το ελληνικό κράτος σε ρόλο συνοριοφύλακα
της ΕΥΡΩΠΗΣ - ΦΡΟΥΡΙΟ.
Είναι και τα πολλά μικρά και μεγάλα αφεντικά που μπορούν να απολαμβάνουν την ευεργεσία της παράνομης και ημιπαράνομης απλήρωτης και χωρίς δικαιώματα εργασίας των μεταναστών. Είναι οι τεχνικές εταιρείες και επιχειρήσεις σίτισης που κάνουν χρυσές δουλειές.
Οι σεκιουριτάδες, οι μισθοφόροι καραβανάδες, οι δουλέμποροι, το παράνομο εμπόριο, οι νταβατζήδες˙ οι τοπικές κοινωνίες που περιμένουν να πέσει κάποιο ψίχουλο από την εμπορική δραστηριότητα που φέρνει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, και τόσοι μα τόσοι άλλοι.
Όσοι σήμερα βολεύονται από αυτή τη κατάσταση είναι το απαραίτητο άλλοθι, οι πλάτες των ιμπεριαλιστών και του ανθρωποφάγου συστήματος. Αποτελούν την αναγκαία και ικανή συνθήκη για τη νομιμοποίηση και εγκαθίδρυση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που σήμερα χτίζεται πάνω στα σώματα των προσφύγων και των μεταναστών για να συμπεριλάβει τις στρατιές των ανέργων, των αστέγων και των περιθωριοποιημένων.
Όσο δε βλέπουμε αυτά που μας ενώνουν αντί να ακούμε όσους μας λένε τι μας χωρίζει˙ όσο δε δημιουργούμε τις δικές μας ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ κόντρα στα αφεντικά και τους φασίστες˙ όσο δε σπάμε τον φόβο και την απομόνωση και δε δημιουργούμε δεσμούς αλληλεγγύης, τόσο θα κοιτάμε ανήμποροι το παρόν των προσφύγων και των μεταναστών κι εκεί θα βλέπουμε και το δικό μας μέλλον.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΟΡΙΟΦΥΛΑΚΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ – ΦΡΟΥΡΙΟ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΗΘΙΚΟ ΠΑΝΙΚΟ
Ενός κακού media έπονται
"Ασφυξία", "απειλή για το έθνος", "φόβοι για τη υγεία", "απέλαση παράτυπων μεταναστών", "κλείσιμο των συνόρων", "τζιχαντιστές πρόσφυγες" είναι μερικοί μόνο από τους ξενοφοβικούς πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων. Η ρατσιστική ρητορική στα ελληνικά ΜΜΕ βεβαίως δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενη, υπήρχε και παλιότερα. Από την άλλη, υπάρχουν και τραγικά συγκινητικές αναπαραστάσεις των προσφύγων, που στην εντυπωσιοθηρία τους μάλλον ξύνουν τις πληγές της εξορίας και ρίχνουν στάχτη αντί για ενημέρωση στα μάτια του κόσμου. Από τη μια μεριά ρατσιστική και ξενοφοβική ρητορική και από την άλλη το εμπόριο των εικόνων του πόνου και της φυγής από τα αιματηρά γεωπολιτικά στρατιωτικά παιχνίδια. Αυτό που καλλιεργείται από αυτές τις αντιφατικές αναπαραστάσεις των μμε αποκαλείται ηθικός πανικός.
Ο πρόσφυγας μας θυμίζει ασυνείδητα ότι η θέση μας σε αυτόν τον κόσμο είναι ακόμα πιο επισφαλής από όσο νομίζαμε. Ότι μπορούμε να εκπέσουμε ακόμα πιο κάτω. Γι' αυτό φοβόμαστε. Τα καθεστωτικά μμε αυτόν το φόβο τον πουλάνε, αυτόν τον ηθικό πανικό σπέρνουν στα μυαλά. Αφενός γιατί απλά κάνουν τη δουλειά τους, αφετέρου γιατί για να κάνουν τη δουλειά, χρειάζεται να μας έχουν αναισθητοποιήσει με λέξεις και εικόνες σοκ στο μικροαστικό καναπέ μας. Μας οδηγούν έτσι στην έρημο της μεταμφιεσμένης αδιαφορίας σε ανεκτικότητα, στη δυσπιστία, στην αποξένωση και στην επιδείνωση.
Ο μόνος τρόπος που μας απομακρύνει από την τωρινή δυσφορία και τη μελλοντική συμφορά περνά μέσα από την απόρριψη του ύπουλου διαχωρισμού 'εμείς και οι ξένοι". Δεν υπάρχει άλλη έξοδος εκτός από την έμπρακτη εμπειρία της αλληλεγγύης και της φιλοξενίας ανάμεσα στους ανθρώπους.
Προς φυγείν […] μια κανονικότητα;
Συνέπεια ακραίας αδικίας, φυσικής ή τεχνητής, μια κανονικότητα της καθημερινότητας, εν δυνάμει προς φυγή από τον απάνθρωπο εργοδότη, από την άγονη επαρχία από την αυταρχική οικογένεια, από την βαρετή εκπαίδευση, από την επιφανειακή σχέση, από την πιθανή απόρριψη. Έτσι μπολιασμένοι έως εθισμένοι άνθρωποι, στη διαδικασία της φυγής, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την κατάσταση που δημιουργείται από τους πρόσφυγες των πολέμων της φτώχειας, των δικτατοριών…
Παρόλο που η κοινή λογική, έως και η θεσμική της έκφραση, καταδικάζει τις αιτίες, ούτε τις αιτίες καταφέρνει να θεραπεύσει ούτε και τα θύματα πρόσφυγες να φροντίσει. Εύλογα θα χαρακτηριστεί ως συστημική υποκρισία, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και ο μηχανισμός της σύγκρισης και του φόβου- αιτίες μιας γενικότερης κοινωνικής αφασίας- που ενεργοποιείται καθώς ο πρόσφυγας της καθημερινότητας αντικρίζει τον πρόσφυγα της διαχρονικότητας των πολέμων.
Όλο αυτό ως ένα πρόβλημα προς φυγείν.
Ας επιτραπεί η αφαιρετικότητα της προτροπής
για εργασία προς από-φυγή.