ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ

Οι πρόσφατες επιθέσεις-βανδαλισμοί από φασιστοειδή σε στέκια και δημόσιους χώρους-καταλήψεις της περιοχής της Δυτικής Αθήνας όσο και ευρύτερα το τελευταίο διάστημα θέτει επιτακτικά το ζήτημα επαναθέρμανσης των κινηματικών δράσεων και συνεύρεσης ώστε να αναχαιτιστεί το κύμα της βαρβαρότητας που επιδιώκει να ξεσηκώσει η νεοναζιστική απέχθεια.

Οι ιστορικές στιγμές που διανύουμε δεν μπορούν να μας αφήνουν έκπληκτους μπροστά στα καθημερινά τεκταινόμενα σαν να πρόκειται για απροσδόκητα και μεμονωμένα γεγονότα που θα καταλαγιάσουν. Μια σύντομη ιστορική ματιά στην ανάδυση του φασιστικού εκτρώματος του προηγούμενου αιώνα και στο νήμα που το συνδέει με το πριν και το μετά δεν μπορεί παρά να μας πείσει για την κυκλική διαδρομή όσο και τη φασματική διάστασή του.

Στη δημιουργία ενός καθοριστικού κενού δικαίου που ο σύγχρονος κρατικός ολοκληρωτισμός προωθεί μέσω της σύγχυσης των πράξεων της νομοθετικής με την εκτελεστική εξουσία και το οποίο καλείται να καλύψει η κατάσταση εξαίρεσης, ως προϊόν της επίκλησης για ασφάλεια, βρίσκεται και το έρεισμα για κάθε φασιστική εκδήλωση. Στην πραγματικότητα όμως το κενό δικαίου σχηματοποιημένο ως κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα επιχειρηθεί ουσιαστικά μέσω της αναστολής κάθε δικαίου, δια της απαλλαγής από κάθε νομιμότητα, επικαλούμενο ταυτόχρονα όποια φυσική και συγκυριακή ασυμμετρία και κυριαρχία, ώστε κλιμακωτά να οδηγήσει στην ανάδυση εντεταλμένων όσο και κυρίαρχων δικτατορικών καθεστώτων.

Και καθώς ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός δεν παύει να επικαλείται την ανάγκη ύπαρξης «κάποιου» νόμου, προφανώς και δε θα διστάσει να πατήσει ακόμα και πάνω σ’ ένα «καθαρό είναι» προκειμένου να μετατρέψει το γεγονός σε δίκαιο και να θεσμίσει την κατάσταση εξαίρεσης – βιοπολιτική πρακτική που θα εξυπηρετήσει την εξόντωση ολόκληρων κατηγοριών πολιτών ως μη αποδοτικές και απροσάρμοστες.

Εν τω μεταξύ η αποβλέπουσα από το σύστημα κοινωνική εξαθλίωση, η φτωχοποίηση – προϋποθέσεις αποπολιτικοποίησης και στοχευμένης επανεδαφικοποίησης- θα μετατραπούν για το άτομο σε οργή χωρίς ένα προσδιορισμένο αντικείμενο οργής έναντι του οποίου αυτό να οργίζεται. Το σίγουρο πάντως είναι πως κάτι τέτοιο θα συνιστά τη δεξαμενή της απόλυτης μιζέριας απ’ όπου οι μορφές του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και του εθνικοσοσιαλισμού προμηθεύονται διαχρονικά την απόλυτη βιαιότητά τους.

Πρόκειται για το σημείο όπου οι εκφάνσεις του σύγχρονου φασισμού αντλώντας από τις βιταλιστικές ιδεολογίες, τον συγκαλυμμένο οπορτουνισμό, τη διέγερση των στοιχειωδών συναισθημάτων, την προσχηματική φυλετική έννοια του ανήκειν και των θριάμβων του έθνους, την κοινωνική ιεράρχηση ανώτερου και κατώτερου, από την επαναφορά ακόμα και της κυριαρχίας του «έμψυχου νόμου» που διεκπεραιώνεται μέσα από το σχήμα προσταγή-υποταγή θα επιχειρήσει να καλύψει το κενό του νόμου. Το προφίλ που θα επιλεγεί για τον σκοπό αυτό είναι του εθνοπατριώτη-σωτήρα ο οποίος (ανέπαφος από κάθε έννοια ταξικής συνείδησης) θα στρέψει το απροσδιόριστο μένος του εκεί που θα του υποδείξει ο «εντολέας». Το κέρδος για του εμπλεκόμενους θα είναι διπλό: Ο «εντολέας» θα ικανοποιήσει τις κυριαρχικές του βλέψεις και θα προωθήσει τις συγκαλυμμένες οικονομικές του επιδιώξεις, ενώ ο «λούμπεν εντολοδόχος» θα νομιμοποιήσει την οργή του με το πρόσχημα και συχνά με την αυταπάτη περί «τιμής». Εδώ μάλιστα πρόκειται για μια επικίνδυνη οργή που δε διστάζει να δώσει «τιμή» ακόμα και στη δολοφονία.

Εμείς πίσω από κάθε ενέργεια θεαματικών εντυπωσιασμών ισχύος, πίσω από τη λαϊκίστικη προπαγάνδα και τη δήθεν αντισυστημική δράση που οι νεοναζιστικές τακτικές προωθούν με την επίφαση της υπόσχεσης για οικονομική ασφάλεια και εθνικούς θριάμβους, βλέπουμε τη φρικιαστική απειλή για εξαφάνιση της έκφρασης της κοινής γνώμης, το θρίαμβο του χαφιεδισμού, την κατάργηση κάθε διάκρισης του δημόσιου από το ιδιωτικό, τη διαίρεση της εργασίας, τη γραφειοκρατικο-ορθολογική διοίκηση, τη μισαλλοδοξία και την κατάσταση υποταγής στον ίδιο μας τον εαυτό, πρακτικές συνεπικουρούμενες από το βιομηχανικό-εφοπλιστικό κεφάλαιο και τα ΜΜΕ.

Κόντρα σε όλα αυτά και με την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος δημιουργεί την κοινωνία συλλογικά και διαμορφώνεται από αυτήν ατομικά προτείνουμε την αντίδρασή μας στο υπάρχον για να να έρθει το δυνατό. Δεν παύουμε να αναζητούμε την ιστορική δυνατότητα του ελεύθερου και τον αναστοχασμό της δικής μας ελευθερίας, δεν παύουμε να αμφισβητούμε κάθε θεό και κράτος και να εξεγειρόμαστε σε κάθε «φυσική επιρροή» της κοινωνίας.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

ΚΑΙ ΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ-ΕΚΧ ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ, Δεκέμβρης 2016